Je kunt er niet meer onderuit, we zijn gedoemd als we niet de sprong naar de 5e, 6e of 7e dimensie, of welke dimensie dan ook maken. We zijn lichtwezens, we hebben liefde te geven en te ontvangen, we zijn op aarde om de sprong te maken naar de volgende dimensie. Je divine inner core, je divine identity, the source, de bron, de weet ik veel wat.
Spiritualiteit
Spiritualiteit kent vele vormen, vele interpretaties, maar zou het echt zo zijn dat we ons lichtwezen, onze divine source, onze sprong moeten maken om verdoemenis te voorkomen? Niet voor niets leven we toch een leven op aarde in een gedaante die vorm heeft, die gevoelens heeft, die dualiteit kent? Zou het zo kunnen zijn dat we juist dat leven hier op aarde hebben te leven? Ja, ik zie ook wel dat oorlogen gevoerd worden, dat er kwaad in de wereld is. En ja, ik zou ook graag zien dat alles cumbaya is, maar dat is niet zo.
Misschien is spiritualiteit niets anders dan je bewust worden van jezelf, van je eigen gedachten, je eigen woorden, je eigen handelen. In plaats van steeds naar iets zoeken buiten het zelf.
Dualiteit
Misschien zijn we op de wereld om juist al die tegenstellingen te ervaren, en is het nu niet meteen de eerste opgave om hier te ontdekken hoe het leven er in de 5e, 6e, 7e dimensie eruit ziet. Misschien komen we daar op een goed moment wel achter. Misschien is onze divine purpose, onze divine identity juist die van dualiteit, een leven in een menselijke gedaante op aarde, met alle tegenstrijdigheden, met alle pijn, met alle vreugde, met alle angst, met alle moed. Om een mooi leven voor jezelf te creëeren, om de moed te hebben uit de angst te stappen, de vreugde te voelen wat dat geeft. Misschien is het juist het verdriet doorvoelen om de vreugde ook tot op het bot te ervaren.
Banaliteit
Eigenlijk lijken veel verhalen op elkaar, de bijbel, vele 'spirituele leiders' nu die schetsen allemaal een doemscenario, als we niet dit, dan dat. De vraag is of dat werkelijk waar is en of het de hele waarheid is. Als we eerlijk zijn heeft toch niemand het ware antwoord? En daarmee, wanneer we collectief vinden dat er iets veranderd moet worden, dat er te veel ongelijkheid is in de wereld, hebben we dan niet allemaal een verantwoordelijkheid? Hebben we niet allemaal de plicht om ons bewust te worden van wat we denken hoe we denken, hoe we ons voelen, wat we zeggen, wat we uitdragen?
En ja, we leven in een wereld die losgeslagen lijkt, hebzucht, jaloezie, woede, afgunst, angst, verdriet, minderwaardigheidscomplexen, meerderwaardigheidscomplexen. Het kan niet op, En we kunnen allemaal ons steentje bijdragen de wereld mooier te maken, leefbaarder te maken.
Laten we nu gewoon eens eerlijk zijn, niemand heeft de waarheid in pacht, niemand weet hoe het werkelijk zit, niemand heeft een antwoord op de grote levensvragen. En dat is niet erg. Wat iedereen wel weet is dat we met z'n allen op deze aardbol ronddartelen, dat we het samen hebben te rooien. Niet de ene een beetje meer dan de ander. Iedereen slaat ergens een slag naar in de hoop dat ie goed zit. Of een lekker verdienmodel heeft aangeboord.
Synchroniciteit
We hebben als mens nog zoveel te leren, leren om te gaan met de dualiteit in de wereld, de dualiteit in onszelf. We hebben nog zoveel te leren in de symbolieken die ons voorgehouden worden, de vergeten taal. We hebben nog zoveel te leren in de omgang met elkaar en de verhouding van onszelf naar alles in de wereld om ons heen. En heel misschien, heel misschien zie je hier en daar wel een glimps, een flintertje wat ergens een vonkje laat ontstaan, dat je ineens iets van synchroniciteit ontwaard. Of dat je merkt dat wanneer je zelf goed in je vel zit, je bewust bent van je gedachten en als die synchroon zijn, dat je de wereld anders tegemoet treedt en dat de mensen om je heen of die je tegenkomt je anders benaderen. Het zou zomaar kunnen. Het zijn zaken die je te ervaren hebt, het kan je gezegd worden en je kunt braaf ja knikken, maar er is een gigantisch verschil tussen het ervaren of je het laten vertellen.
Die dimensies ze zullen er misschien zijn, misschien niet, ik weet het ook niet. Het enige wat ik weet is dat ik nu leef, in deze wereld. En ik weet dat we als mens veel meer in ons mars hebben dan we nu laten blijken. Ik weet dat we veel meer magie toch onze beschikking hebben en dat we vergeten zijn hoe dat te gebruiken.
