In een eerder blog is de vraag al eens gesteld, wat is spiritualiteit? Een echt goede definitie is er niet van te geven omdat ieder woord voor ieder mens een eigen betekenis heeft. En omdat spiritualiteit toch ook nog wel in een weggedrukt hoekje zit, als zweverig voor de mens die niet met beide benen op de grond staat, durven veel mensen ook niet hun eigen ervaringen te delen. Eigenlijk is dat jammer, omdat juist zoveel mensen wel ervaringen hebben die niet wetenschappelijk aantoonbaar zijn, waar geen rationele verklaring voor is. Er is zoveel wat niet rationeel verklaarbaar is, of waar nog geen sluitende theorieën voor zijn.
Wat de wetenschap niet kan aantonen noemt met spiritualiteit
Nu zag ik dit weekend een podcast met Marijn Poels, en die had in mijn ogen een mooie duiding voor spiritualiteit: Dat wat de wetenschap (nog) niet aan kan tonen. Als de wetenschap het niet meer weet dan noemen we het spiritualiteit.
Een mooi inhoudelijk gesprek tussen Jorn Luka en Marijn Poels en wellicht een kijktip, als je die nog niet gezien hebt.
Op wetenschappelijk vlak lijkt het alsof de mens al heel veel weet, maar is dat ook daadwerkelijk zo? Ja, de mens kan veel vanuit wetenschappelijk oogpunt, men kan verklaringen vinden voor sommige zaken. Maar dat geldt niet voor alles. Daar waar de wetenschap geen antwoorden heeft is men eigenlijk weer terug bij het spirituele, waar geen woorden kunnen weergeven wat er is. Niet alles past in wetenschappelijke formules, althans tot de dag van vandaag, de sleutels tot de essentie van het leven zijn simpelweg nog niet gevonden, wellicht worden die nooit gevonden omdat het leven misschien simpelweg gaat om het ervaren, het voelen, het doen, het laten.
Het erkennen dat er zoveel is wat we (nog) niet weten zou ware wetenschap moeten zijn. Soms zijn zaken zo simpel en tegelijkertijd zo moeilijk te bevatten voor het brein, voor de rede en rationaliteit. Onze aarde, met alles wat hier leeft en aangeboden wordt zou toch voldoende moeten zijn om een leven te leven, te ervaren hoe het is in de stof, hoe het is om de liefde te ervaren, te bedrijven, hoe het is wanneer gevoelens door je heen razen. De aarde voorziet in voedsel, in warmte, in beschutting, in energie. Het zou allemaal niet zo ingewikkeld hoeven te zijn, ware het niet dat vele theorieën, testen buiten de kennis van de mensen wordt gehouden.
Zou het toch zo kunnen zijn dat we in alles zelfvoorzienend zouden kunnen zijn? Of in ieder geval in leefgemeenschappen zelfvoorzienend kunnen zijn met alles wat we nodig hebben om een goed leven te leven?
Waar zijn sommige wetenschappers gebleven?
Eigenlijk is het toch bijzonder dat grote namen uit het verleden, theorieën en uitvindingen in het verleden praktisch niet meer of bijna niet meer beschikbaar zijn. Namen als Tesla, als Schauberger, zaten zij op een spoor die voor sommige mensen echt een brug te ver was? En zo zijn er nog vele natuurlijk.
Je kunt je afvragen, wat is ware wetenschap? Ik vraag me dat in ieder geval wel af.
