Regressie, spiritualiteit, realiteit

Het leven kan soms zo ingewikkeld lijken en tegelijkertijd soms zo simpel. En of je nu waarde hecht aan spiritualiteit, een ziel, spirit of hoe je het ook wilt noemen of helemaal niet dan nog is niet alles verklaarbaar. Wij mensen kunnen nu eenmaal niet alles verklaren. Want hoe verklaar je dat vandaag de dag jij last kunt hebben van iets wat in jouw familie al jarenlang een goed bewaard geheim is? En toch blijkt dat nog wel eens het geval te zijn. Althans, zo blijkt uit vele regressies die Maarten Oversier in zijn praktijk heeft gedaan. Ik ben fan van Maarten! Hij sluit niets uit en staat open voor alles. Niets is gek en alles is bespreekbaar. 

Familiepatronen

Hij is trouwens niet de enige die dat zegt, dat trauma van generatie op generatie overdraagbaar is, tot iemand het op gaat lossen. Trouwens, kijk eens goed naar je eigen familie, wat zie je in generaties zich herhalen? Ik heb eens naar mijn familie gekeken en sommige zaken zijn zo overduidelijk, althans dat vind ik. Niet dat het iemand anders bij ons is opgevallen hoor. Er wordt ook niet over spiritualiteit of familiepatronen gesproken bij ons. (ook wel weer bijzonder). Hoeveel families zijn er met goed bewaarde familiegeheimen? Waar mag niet over gesproken worden, wat is er allemaal meegenomen het graf in? 

Reïncarnatie, regressie

Net als reïncarnatie, sommige mensen geloven er in, anderen niet. Is het waar? Joh ik zou het je niet kunnen zeggen. Ook al zou er zoiets zijn als reïncarnatie en dat een vorig leven nog invloed kan hebben op je huidige leven, hoe zit dat dan met het alles-is-nu-principe? Hoeveel theorieën zijn er wel niet? En eigenlijk kent niemand echt de waarheid. Het zijn mooie onderwerpen om over te filosoferen, maar dan ook echt niets buiten beschouwing laten en alle mogelijkheden open houden.

Wat is werkelijkheid?

Misschien creëeren we onze eigen werkelijkheid ook wel zelf. In die zin, dat het hoe we ons voelen gevolgen heeft voor hoe we denken en dat heeft weer gevolgen hoe we de wereld om ons heen waarnemen. Het zijn de filters waardoor we het leven ervaren. Is daarmee het leven maakbaar? Misschien tot op zekere hoogte, want er ploft ook nog wel eens iets onverwachts op je pad, maar dan is het ook weer hoe je daar zelf mee omgaat. Maar laten we eerlijk zijn, we zijn mensen die leven in een wereld, op aarde, een bolletje in de ruimte, je moet toch toegeven dat dat op zich al iets magisch heeft? En dat we als mens geen idee hebben hoe het werkelijk zit, we leven ons leven, met al onze emoties, ervaringen, gedachten en gevoelens met de 'beperkte' capaciteit van de mens, van het lichaam als voertuig, waar we het mee moeten doen in dit leven. 

We kunnen wel op zoek gaan naar ons eigen potentieel, daarbij niets buitensluitend omdat we het gewoon niet weten. Het zou zomaar kunnen dat opa of oma of een voorouder uit een verder verleden een grafgeheim heeft meegenomen wat nu opspeelt, en wanneer jij dan nu problemen ervaart en je zou bij een regressietherapeut (dan wel een goeie natuurlijk) terechtkomen en de problemen lossen inderdaad op, wat is daar mis mee? Als het je helpt en jij kunt weer vrolijk door het leven dansen, vraag ik me oprecht af, wat is daar mis mee? 

We creëeren, we zijn creatief

De mens is wat dat betreft ook een magisch wezen, want we kunnen problemen ook echt creëeren, in ons hoofd, in ons brein kunnen we zaken veel groter maken dan ze in werkelijkheid zijn. Dat is een talent die we tot in de puntjes beheersen. Oplossingen zoeken buiten onszelf is vaak de weg die we dan gaan. Naar artsen voor pilletjes, operaties of weet ik wat. Dan lijkt het gerechtvaardigd hoe we ons voelen, we hebben tenslotte een label van een arts gekregen, eindelijk een diagnose. Sommige mensen zijn daar intens blij mee, het kan hun helpen, andere mensen zoeken de oplossing elders. Willen iets daadwerkelijk oplossen. Dat vraagt wel iets van je, maar goed, die resultaten kunnen wanneer het probleem eenmaal doorwerkt is, ook prachtig zijn. Wanneer obstakels en gedoe opgelost zijn. 

Misschien is het leven wel veel spiritueler dan we willen inzien, dan we willen beseffen. Ja, we leven in een fysieke wereld waar we ons lichaam te onderhouden hebben, voor te zorgen hebben, te beschermen hebben. Dus voeding is belangrijk, een dak boven het hoofd is belangrijk. We willen ons veilig voelen, gelukkig zijn. Als het een mechanische wereld zou zijn, dan zouden die gevoelens toch helemaal niet relevant zijn? Misschien zijn we wel afgedaald in een menselijk lichaam om juist van alles te ervaren, om te voelen, te doen, te dansen, lief te hebben, boos te worden, weet ik veel. En misschien zijn er wel die oude wijsheden, die onverklaarbare zaken die ons kunnen bijstaan, die ons kunnen helpen, ons kunnen helpen voorbereiden op dat wat komt. Of ons alert maken op de mogelijkheden die zich aandienen. Misschien als we collectief iets meer bewuster gaan leven, iets minder jachtig, iets minder materialistisch. En meer momenten van stilte opzoeken, in onszelf, in de natuur. Gewoon eens kijken naar de vogels in de tuin, de beestjes die lopen te scharrelen. Misschien is het een goed idee om ons weer eens te laten verwonderen. 

Oh ja, voor de liefhebbers, hier de is de podcast te vinden van Jorn Luka en Maarten Oversier.
Nu zag ik ook  een aflevering waarin Maarten Oversier en Erwin Kompanje, de wetenschapper en de regressietherapeut, bestaat de ziel? Is er leven na de dood. Ik hou ervan wanneer er in een goed gesprek twee uitersten elkaar respectvol aanhoren en de discussie aangaan.